Czworoboczna wieża kurzowa z otwartą przestrzenią w górnej części to charakterystyczny element architektoniczny świadczący o tym, że mamy do czynienia z dawnym zakładem wytwarzającym tkaniny bawełniane. Jest to rodzaj komina wentylacji mechanicznej, służącego do odprowadzania kurzu z powierzchni hal przędzalni. Produkcji przędzy i tkanin bawełnianych – w większym stopniu niż innym gałęziom przemysłu tekstylnego – towarzyszył wszechobecny i trudny do okiełznania łatwopalny pył, z którym walczono przy pomocy specjalnie budowanych instalacji wentylacyjnych z wyciągami, stanowiących najlepsze dostępne wówczas rozwiązanie techniczne.

W Białej Fabryce wieżę kurzową wzniesiono w 1891 r. w południowo-wschodnim narożniku zakładowego dziedzińca. Przylega ona bezpośrednio do wieży komunikacyjnej wschodniego skrzydła zakładu, wybudowanej z czerwonej cegły. Zaprojektowana przez inżyniera Andrzeja Mitropowa konstrukcja została wymurowana na planie prostokąta i charakteryzuje się bardzo prostą, funkcjonalną formą. Otynkowane na biało ściany podzielone są rytmicznie trzema niewielkimi gzymsami. Wieżę wieńczy dość płaski dwuspadowy dach, osadzony na żelaznej, ażurowej konstrukcji.